تمام مردم اگر چشمشان به ظاهر توست           نگاه من به دل پاک و جان طاهر توست

فقط نه من به هـوای تو اشک می ريـزم           که هر چه رود درين سرزمين مسافر توست

همان بس ست که با سجده دانه برچـيند           کسی که چشم تو را ديده است و کافر توست

به وصف هيچ کسی جز تو دم نخواهم زد           خوشا کسی که اگر شاعرست شاعر توست

که گفته است که من شمع محفل غزلم؟!           به آب و آتش اگر می زنم به خاطر توست